17. Спецыфiка гiстарычнага пазнання.

Усякае пазнанне грунтуецца на эмпiрычных пачатках. Гiстарычнае пазнанне- гэта своеасаблiвае аб’ектам гiстарычнага пазнання з’яуляецца мiнулае, то пазнанне у гiстарычнай навуке мае рэканструктыуны характар. Гiстарычная рэканструкцыя адрознiваецца ад рэканструкцыi прыродазнаучай. Галоуная крынiц (iх творцамi). Крынiцы зусiм не прама I не заусёды адэкватна адлюстроуваюць мiнулае. Другой асаблiвасцю гiстарычнага пазнання з’яуляецца яго рэтраспектыуны характар. Метад рэтраспекцыi прымяняецца да тых падзей, якiя скончылися. Складанасць метада у тым, што гiсторык ведае и ён не можа адчуваць на сабе адбiтак тых падзей.Мы павiнны улiчваць светауспрыманне гiсторыка пры разглядзе падзей. Успрыманне тых жа самых падзей сучаснiкамi было не такiм самым, як мы успрымаем. Падымаецца праблема камунiкабельнасцi культур у метадалогii => наколькi прадстаунiкi адной эпохi i культуры спасобны на успрыманне другога гiстарычнага свету. Рцыяналiстычнае успрыманне не павiнна стаць перашкодай да разумення прошлых часоу, падзей, якiя былi пранiзаны нерацыянальнасцю. Людзi былi непуна звязаны са сваiм уласным светауспрыманнем (сiнкрэтызм).Гiсторык павiнен зыходзiць з таго, што Яго думка, меркаванне ёсць не што iншае як адна думка, версiя.